مدل سازی توان اکولوژیکی سرزمین، با استفاده از منطق فازی( منطقه مورد مطالعه:شهرستان برخوار و میمه)

یکی از مراحل اصلی آمایش سرزمین ، تعیین توان بوم شناختی یا اکولوژیکی سرزمین است. تعیین مقدار دقیق توان هر عرصه از سرزمین برای کاربری های ختلف غیر عملی است.با به کارگیری منطق فازی به عنوان اکولوژیکی فراهم ساخت. در این تحقیق تعریف و مبانی مدل ارزیابی توان اکولوژیکی مخدوم به عنوان مبنا مد نظر قرار گرفته و مدل مذکور با استفاده از منطق فازی پیاده سازی شده است.فازی سازی نقشه های منابع اکولوژیکی، در واقع استنتاج فازی به منظور جمع بندی نقشه ها و قطعی سازی از مراحل اصلی تعیین توان اکولوژیکی و مدل های اکولوژیکی سرزمین با استفاده از منطق فازی محسوب می شوند. ارزیابی توان اکولوژیکی برای طبقات مختلف کشاورزی، مرتع و توسعه شهری، روستایی و صنعت و بررسی و تحلیل نقاط قوت و ضعف منطق فازی در پیاده سازی مدلی مبتنی بر منطق بولین، از خروجی های این تحقیق به شمار می رود . مقایسه نتایج پیاده سازی مدل ارزیابی توان اکولوژیکی مخدومبا دو منطق بولین و فازی در شهرستان برخوار و میمه،نشان دهد که با به کارگیری استنتاج گر های فازی می توان ارزیابی توان اکولوژیکی را ، به خصوص در اطراف مرز عوارض و کلاس های تشکیل دهنده نقشه های منابع اکولوژیکی،نزدیک تر به واقعیت انجام داد . مدل ارائه شده ، مستقل از تعداد کاربری ها و معیار ها است و می توان آن را با تغییرات لازم برای سایر مناطق به کار گرفت.